Naukowcy zdecydowali o zmianie definicji kilograma. Do tej pory wzorem kilograma był walec „Le Grand K” wykonany ze stopu platyny (90 proc.) i irydu (10 proc.) i przechowywany w sejfie Międzynarodowego Biura Miar i Wag w Sèvres pod Paryżem. Polska posiada własną kopię walca. Teraz definicję uproszczono i opierać będzie się na stałych fizycznych. Przedstawiciele 60 państw ze świata nauki zebrali się w Wersalu na 26. Generalnej Konferencji Miar. Zdecydowali, że wzorzec kilograma będzie oparty na stałej Plancka – jednej z podstawowych stałych fizycznych. Do pomiaru masy wykorzystywane będą teraz trzy wartości: stała Plancka, częstotliwość promieniowania cezu-133 i prędkość światła. Rozwój nauki wymaga coraz dokładniejszych pomiarów, ale równocześnie jest możliwość, żeby mierzyć coraz dokładniej. Tym wymaganiom zwiększonej dokładności muszą również sprostać wzorce i definicje. Kilogram oparty na obiekcie fizycznym, zatwierdzony został w 1889 roku, będący platynowo irydowym walcem, jest ostatnią jednostką opartą na rzeczywistym przedmiocie. Zdefiniowanie kilograma za pośrednictwem podstawowej stałej fizycznej zapewni jego długoterminową stabilność, a tym samym jego niezawodność.
Stała Plancka (oznaczana przez h) – jedna z podstawowych stałych fizycznych
h≃6.626070040×10−34J⋅s Pokrewna wielkość, zdefiniowana przez iloraz powyższej przez 2π, wynosi
ℏ=h/2π≃1.054571800×10−34J⋅s
Oprócz kilograma nowe definicje otrzymały: amper (A) kelwin (K) mol (mol).
Jednostki obliczane będą:
kilogram – za pośrednictwem stałej Plancka (h),
amper – za pośrednictwem ładunku elementarnego (e),
kelwin – za pośrednictwem stałej Boltzmanna (k),
mol – za pośrednictwem stałej Avogadra (NA).
Nowe definicje zaczną obowiązywać od maja 2019 r.